بررسی فراوانی مقاومت به ونکومایسین در میان سویه های انتروکوکوس فسیوم جدا شده از عفونت های ادراری در بیمارستان های تهران

زمینه و هدف: سویه های مقاوم به ونکومایسین انتوکوکوس فسیوم vre)) شایع ترین عامل ایجاد عفونت های ادراری در بیماران بستری می باشند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عفونت های ادراری ناشی از انتروکوک فسیوم و همچنین تعیین میزان مقاومت به ونکومایسین و دیگر آنتی بیوتیک های موثر در درمان این عفونت ها در بیماران بستری در چهار بیمارستان آموزشی در شهر تهران بود. روش بررسی: نمونه گیری به مدت 9 ماه از شهریور سال 1390 تا اردیبهشت 1391 انجام پذیرفت. نمونه های ادراری از بیماران بستری در بیمارستان های طالقانی، لقمان، مفید و لبافی نژاد در تهران جمع آوری گردید. براساس تست های بیوشیمیایی و مولکولی گونه های انتروکوک شناسایی شدند. حساسیت ضد میکروبی سویه های انتروکوکوس فسیوم و میزان حداقل غلظت مهاری (mic) ونکومایسین به روش دیسک دیفیوزن و میکرو آگار دیلوشن تعیین گردید. حضور ژن های v‏ana وvanb در سویه های vre توسط تست pcr مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 86 ایزوله انتروکوکی از نمونه های ادراری جدا گردید که شامل (52 درصد) 45 ایزوله انتروکوکوس فسیوم بودند. 2/42 درصد از سویه های انتروکوکوس فسیوم به ونکومایسین مقاوم بوده و ژنوتیپ vana را نشان می داند. تمامی سویه های vre نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، جنتامیسین، سیپروفلوکساسین و اریترومایسین و 78 درصد آن ها به نیتروفورانتوئین مقاوم و همگی نسبت به آنتی بیوتیک های لینزولاید و کوینوپریستین- دالفوپریستین حساس بودند. در سویه های مقاوم به ونکومایسین mic50 بیش از 128و mic90 بیش از 256 میلی گرم در میلی لیتر تعیین گردید. نتیجه گیری: افزایش سویه های مقاوم به ونکومایسین انتروکوکس فسیوم با الگوهای مقاومتی پر خطر تهدیدی جدی در بیمارستان های ایران بوده، موجب محدودیت در گزینه های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت های ناشی از انتروکوکس فسیوم می شود.